Cengiz Aytmatov : Toprak Ana

"Bu dünyadan insanlar göçüp gider ama yaptıkları iyi şeyler kalır."

İkinci Dünya Savaşı sırasında üç oğlunu ve kocasını cepheye gönderen bir annenin anlatıldığı sürükleyici bir roman.

Kitabı yaklaşık bir saat önce bitirdim ama yazabilmek için kendimi yeni toparlayabildim.

Genellikle fantastik tarzda okuduğum kitaplardan sonra ara da bir bu tarzda kitaplar okumak beni gerçek hayata döndürüyor ve hayata farklı bir gözle bakmamı sağlıyor.

Kitabı hep boğazımda duran nereden geldiği belli olmayan o yumruyla okudum.Yinede yeri geldiğinde bir-iki damla göz yaşı dökmedim değil ya da o Cenşenkul'u  ve karısını bir kaşık suda boğasım geldiğini söylemeden de geçemeyeceğim.

Yazar bir annenin acısını,üzüntüsünü,umudunu ve benim şuanda sayamayacağım birçok duyguyu öyle güzel tarif etmişki sanki olanların hepsini ben yaşıyordum.

En büyük oğluyla evli olan gelini Aliman ise bir kitapta ilk defa olarak hem sevdiğim hem de davranışlarına kızdığım karakter olarak tarihe geçti.Kızdığım tüm davranışları kitabın sonunda yer alıyordu o yüzden pek de kesin yargıya varmak istemiyorum.

Aslında düşününce Tolgonay'ında kızdığım birkaç davranışı da var yinede çok fedakarlık yaptı o yüzden kızdığım davranışları görmezden gelinebilir amaan kitap beni öyle alla bullak etti ki karakterle hakkında ne düşüneceğimi bile şaşırdım.

Kısacası savaşı konu alsa da aslında bir annenin fedakarlık ve her şeye rağmen ayakta kalmaya çalışmasının bir hikayesi...

                                                                                                      İyi Okumalar!