Neil Gaiman : Mezarlık Kitabı

                                          

                 "Bu mezarlıkta özgürüm ve istediğim yere gitmeye hakkım var."

                                                     TANITIM

    

    Arkadaşlarının Bod diye hitap ettiği Nobody Owens normal bir çocuktur.

Eğer bir mezarlıkta yaşamasaydı, hayaletler tarafından büyütülüp yetiştirilmeseydi ve yanında ne canlıların ne de ölülerin dünyasına ait olan sadık bir koruyucusu olmasaydı, Bod tamamıyla normal olurdu.

Bir çocuk için mezarlıkta tehlikeler ve maceralar vardır –tepenin altındaki çok yaşlı Çivit Renkli Adam, gulyabanilerin terk edilmiş şehrinin bulunduğu çöle açılan bir geçit, korkunç bir tehdit saçan tuhaf Bekçi...

Ama Bod mezarlıktan ayrılırsa, ailesini de öldürmüş olan Jack denen adamın saldırısına uğrayacaktır...

                                          

                                                   YORUMUM

     Üzülerek söylüyorumki Mezarlık Kitabı Neil Gaiman'ın okuduğum ilk kitabı.Ama kesinlikle son kitabı olmayacak çünkü yazarın hayal gücüne bayıldım.İlk olarak Mezarlık Kitabı'nı okuduğum için bu kitabın yeri bende her zaman ayrı olacaktır. 

     Açıkçası mezarlıkları hep ürkütücü bulmuşumdur.Tabi bu korkunun oluşmasındaki en büyük etken filmlerden oldu.Mesela bana mezarlık diyince aklına ne geliyor diye sorsanız size kargalar,sis,gıcırdayan paslanmış demir kapılar,olmayacak yerden çıkıp sizi korkutan kediler derdim.Bu yüzden mezarlıkları sevmezdim.Geçmiş zaman kullanıyorum çünkü kitabı okuduktan sonra neredeyse gidip mezarlıkta yaşamaya karar verecektim.

   Bod'un hayaletlerden öğrendiği derslerin birkaçını okulda öğretseler ne olurdu sanki?Neyse heralde özel hayalet öğretmen tutucam kendime birkaç numara öğrenmek adına.

   Bod'un koruyucusu Silas kesin vampirdi.Belkide değildi sonuçta dar kafalı olmamak lazım.Ama öyleydi :)Birde Bod'un diğer doğaüstü öğretmeni Bayan Lupescu vardı.Bod'a söylediği bir söz çok hoşuma gitti.

"Cahilsin çocuk" dedi Bayan Lupescu."Bu kötü.Hem,cahil olmaktan da memnunsun,ki bu daha kötü."

   Kitapta tabi birde kötü adamlar vardı.Jack denen adamlar.Bunlar Bod'u öldürmeye çalışan bir grup.Nedenini kitabın sonlarına doğru öğrenemiyorsunuz maalesef.Ama bir yandan heyecanı  yüksek tutmak adına iyi yapmış yazar.

   Kitapta sevdiğim kısımlarından biride resimlerdi.Şahsen yıllardır resimli kitap okumayan biri olarak böyle güzel bir değişiklik iyi oldu.

  Ve kitabın sonuna gelirsek...Gerçekten çok üzüldüm ama bir yandan da sevindim.Yine üzülmek ağır basıyor.Yani kitap sizi hem üzecek hem sevindirecek hem de heyecandan yerinizde duramamanızı sağlayacak.

"O öldü

dedi

ama ben yaşıyorum,yaşıyorum

Seni uyutmak için şarkı söylemeye

Mezarlığa geliyorum"

                                                

                                                           İyi Okumalar!